Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Πολιτική Απόφαση του 5ου Συνεδρίου του Ε.ΠΑ.Μ.


Πολιτική Απόφαση του 5ου Συνεδρίου του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.)

Μετά και το 3ο μνημόνιο, την δεύτερη φορά «αριστερά», ο ελληνικός λαός δεν διαθέτει πλέον δικά του περιουσιακά στοιχεία, ούτε δημόσια ούτε ιδιωτικά, αφού έχουν παραδοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, στις τράπεζες τις χρηματαγορές.  Το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει πλέον δικά του έσοδα αφού ο προσδιορισμός, η βεβαίωση και η είσπραξη φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων, η παρακολούθηση και ο έλεγχος της πορείας της βεβαίωσης, η λήψη και η εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την αποδοτική λειτουργία των φορολογικών και λοιπών υπηρεσιών, γίνεται από την «Ανεξάρτητη Δημοσιονομική Αρχή», που ελέγχεται αποκλειστικά από τους δανειστές.

Η Ελληνική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει το δικαίωμά της να κυβερνά. Δεν αποφασίζει χωρίς την έγκριση των 4 «Θεσμών».  Όσοι εκλέχτηκαν από τον λαό μας για να τον κυβερνήσουν, επέλεξαν τον ρόλο του δικαστικού κλητήρα για λογαριασμό της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας.

Το Brexit, ο ηρωϊκός αγώνας των Γάλλων εργαζομένων, δεν θα λύσουν το πρόβλημα της κατοχής, της διάλυσης της Ελλάδας και του εξανδραποδισμού των Ελλήνων.  Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο γίγαντας λαός, αρκεί να οργανωθεί, να αντισταθεί ενάντια στον κοινό εχθρό και το καθεστώς χρεοκρατίας.  Να πιστέψει στην δύναμή του, να πιστέψει στην ικανότητά του να συντρίβει αυτοκρατορίες, ν’ αλλάζει τα διεθνή δεδομένα. Όπως το έκανε το ’21 στην πρώτη παλιγγενεσία, όπως το έκανε το ’40-’44 στην πρώτη κατοχή.

Η σκυτάλη από την Φιλική Εταιρεία και την κλεφτουριά, η σκυτάλη από την εποποιία του Αλβανικού και της Εθνικής Αντίστασης βρίσκεται πλέον στα δικά μας χέρια, στην δική μας γενιά.

Η βασική σημερινή αντίθεση της ιστορικής συγκυρίας, το κυρίαρχο πολιτικό σχίσμα της εποχής μας, ειδικά  όπως αυτό αναδεικνύεται μετά το δημοψήφισμα στην Βρετανία, βρίσκεται ανάμεσα στο δικαίωμα των λαών στην εθνική τους αυτοδιάθεση και την δημοκρατία, όπου όλες οι εξουσίες εκπορεύονται από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού από την μία και από την άλλη στις παγκόσμιες ελίτ και τα υπερεθνικά μορφώματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Αντί για ένα σύστημα διακυβέρνησης που να εξαρτάται από την θέληση των πολλών, του λαού, του έθνους, δημιουργήθηκε κυρίως με την ΕΕ ένα σύστημα διακυβέρνησης από μια πεφωτισμένη ελίτ πολιτικών,  γραφειοκρατών και διεθνών οικονομικών παραγόντων. Η δημοκρατία όπου ο λαός αποφασίζει τι θα γίνει στον τόπο του, είναι σύστημα ανασφαλές  για τις αγορές και την εξουσία τους κι επομένως θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα σύστημα υπερθνικών εξουσιών.

Οι σύγχρονες λογικές που θέλουν να αφομοιώσουν λαούς και χώρες στο χωνευτήρι της νέας τάξης πραγμάτων, που σήμερα ονομάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση και που προσπαθεί να μορφοποιηθεί και μέσω της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, στηρίζονται σε μια ανιστόρητη επίθεση εναντίον πρώτα και κύρια του κράτους-έθνους και της εθνικής κυριαρχίας.  Επιχειρούν χυδαία  και πρόστυχα να ταυτιστεί το έθνος με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον κατακερματισμό, τους πολέμους, τις κάθε είδους ανωμαλίες και αστάθειες.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, γνωρίζοντας το ειδικό βάρος της ορθοδοξίας, επιδιώκουν ανάμεσα στ’ άλλα να ενσωματώσουν τους ορθόδοξους Έλληνες πατριώτες στην λογική της ευρωυποταγής, προβάλλοντας την πανθρησκεία ή την δήθεν προσέγγιση των εκκλησιών, την δεσποτοκρατεία.   

Ξεχνούν όμως ότι το σύγχρονο έθνος είναι το λίκνο κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας των λαών.  Είναι το προνομιακό πεδίο κάθε κοινωνικής κατάκτησης και πολιτικού δικαιώματος των πολλών, των αδυνάμων, των εργαζομένων. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν ιδέα δημοκρατίας κι ελευθερίας για την κοινωνία.

Το έθνος έχει και ως επιδίωξή του την συμμετοχή του κυβερνώμενου λαού στο κράτος. Στην άσκηση της κυριαρχίας σε μια επικράτεια, που δεν πρέπει να περιορίζεται απλά στους κατέχοντες την δύναμη και την εξουσία.  Με σκοπό την συμμετοχή στο κράτος διεκδικούν όλες οι μειονότητες να αναγνωριστεί η γλώσσα τους και να γίνουν ισότιμοι πολίτες. Με σκοπό την αποφασιστική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας διεκδικούν οι εργαζόμενες τάξεις, με πρώτη την εργατική, τα δικαιώματα τους και αγωνίζονται για τις κατακτήσεις τους στο εργασιακό, τον κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο. Χωρίς το έθνος κανένας αγώνας για την ισονομία την ισοπολιτεία και την ισότητα σε όλα τα επίπεδα δεν θα είχε κανένα νόημα, κανένα αποτέλεσμα.

Η πολιτική του ξεπουλήματος της πατρίδας, της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων είναι αξεχώριστη με την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, η ασφάλιση, είναι αξεχώριστη με την εκποίηση εθνικών αγαθών όπως τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, η ενέργεια, η επικοινωνία, οι δρόμοι, τα βουνά και οι παραλίες. Οι δανειστές σε συνεργασία με τους εγχώριους προδότες στον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, μοιράζουν την χώρα και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, εξανδραποδίζουν τον λαό. Οι υπουργοί των νεοαποικιοκρατών έρχονται για να δώσουν εντολές και να κλείσουν αντιλαϊκές συμφωνίες και συμβάσεις.

Με τον ίδιο τρόπο που τα ΜΜΕ καλλιεργούν το ότι αφού χρωστάς θα πρέπει να χάσεις το σπίτι σου, καλλιεργούν ότι και εφ’ όσον η χώρα είναι χρεωμένη δεν έχει νόημα η εθνική κυριαρχία, δεν έχει νόημα η δημοκρατία, δεν έχει νόημα η πατρίδα ως χώρος άσκησης των δικαιωμάτων μας.  Δηλαδή του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού μας ως έθνος, του δικαιώματος να είμαστε αφεντικά στον τόπο μας, του δικαιώματος να αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή και το βιός μας, την πίστη και τον πολιτισμό μας.

Συνεπώς ο πολιτικός σχεδιασμός του ΕΠΑΜ πρέπει να επικεντρωθεί και να αναδείξει με όλες του τις δυνάμεις την αναγκαιότητα της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, της επανασυγκρότησης του έθνους – κράτους από την μεριά των συμφερόντων του λαού και της θεμελίωσης της λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. 

Και για να το πετύχει αυτό, το ΕΠΑΜ θα πρέπει επιτέλους να αποτελέσει φύσει και θέσει μια καλά οργανωμένη πολιτική δύναμη, οριζόντια για να είναι όσο πιο δημοκρατική και ανοιχτή στην κοινωνία, κάθετη στον πατριωτικό και ενιαίο χαρακτήρα της,  για να είναι αποφασιστική και αποτελεσματική στις πολιτικές μάχες που καλείται να δώσει. Αποτελεσματική και αποφασιστική τόσο για το ίδιο το ΕΠΑΜ, όσο και για τον λαό μας.
Μέτωπο τόσο ανοιχτό μέσα στον ίδιο τον λαό, όσο και κανένα άλλο Μέτωπο ώς σύμπραξη κομμάτων και δυνάμεων. Τόσο ενιαία, αποφασιστική και αποτελεσματική οργάνωση , όσο κανένα άλλο κόμμα πριν και μετά το ΕΠΑΜ.

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο σημαίνει οτι ανεξάρτητα από τις μορφές και τα πεδία της  πολιτικής αναμέτρησης, βασικός κινητήριος μοχλός του για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιδίωξη στην μαζική πάλη του λαού. Μαζική πάλη, σημαίνει πάλη ολόκληρου του λαού. Κι επειδή ο απελευθερωτικός αγώνας δεν μπορεί να φτάσει ποτέ σε αποτελέσματα, αν γίνεται από ασύνταχτα πλήθη ή από μπουλούκια,  μαζική πάλη σημαίνει οργανωμένη πάλη του λαού, οργανωμένου και κινητοποιημένου ολόκληρου προς ένα σκοπό.

Δεν μπορεί λοιπόν ένας πολιτικός σχηματισμός, που επενδύει στην μαζική πάλη του λαού να μην συγκροτείται σε ενιαία οργάνωση. Ιδίως όταν έχει μετωπικό χαρακτήρα και εκ των πραγμάτων οι ιδεολογικές και κοσμοθεωρητικές διαφορές στις γραμμές του είναι υπαρκτές και βαθύτατες.  Το ΕΠΑΜ δεν μπορεί να προσφέρει στην μαζική πάλη του λαού μας ως ενιαία οργάνωση, αν συγκροτείται ως άθροισμα από τοπαρχίες ή καπετανάτα, όπου ο καθένας θα μπορεί να κάνει οτι  του καπνίσει. Το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ που εντάσσεται στο Μέτωπο, εντάσσεται σε ενιαία οργάνωση και όχι στην συγκεκριμένη τοπική οργάνωση. Καλείται να δράσει συλλογικά. Την αφοσίωσή του την οφείλει στο Μέτωπο κι όχι στην τοπική οργάνωσή του. Με τον ίδιο τρόπο και οι τοπικές οργανώσεις, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ανήκουν στο Μέτωπο, στο ΕΠΑΜ, και όχι στα μέλη που τους απαρτίζουν.

Ενιαία οργάνωση σημαίνει ότι οι τοπικές οργανώσεις του ΕΠΑΜ είναι μεν κυρίαρχες, αλλά δεν είναι αυτεξούσιες . Δεν είναι όπως τα φέουδα στην εποχή τουΜεσαίωνα.

Οι τοπικές οργανώσεις του ΕΠΑΜ ασκούν κυριαρχία στο ΕΠΑΜ ως οργανικό μέρος όλου του Μετώπου. Διαμορφώνουν από κοινού την πολιτική του Μετώπου και πειθαρχούν στις συλλογικές αποφάσεις και τις καταστατικές διαδικασίες, οι οποίες είναι οι μόνες που επιτρέπουν να υπάρχει δημοκρατία στις γραμμές του ΕΠΑΜ.

Για να προκύψει λοιπόν η ενιαία οργάνωση, πρέπει τα μέλη του Μετώπου να κατανοήσουν τι σημαίνει συνειδητή πειθαρχία. Πειθαρχία που προκύπτει από την συνείδηση και την συνέπεια στους σκοπούς του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Που δεν στρατεύθηκε για μια βόλτα μέχρι τις εκλογές, ή απλά και μόνο για την εμπειρία μιας κινητοποίησης ακτιβισμού. Ούτε βέβαια επειδή θεωρεί ότι στρατεύθηκε σε μια ακόμα σέχτα που κατέχει την απόλυτη αλήθεια.  Πρόκειται για την συνειδητή πειθαρχία που κρίνει και αξιολογεί την δράση όλων ανεξαιρέτως των μελών και οργανώσεων του Μετώπου, με βάση το αποτέλεσμα, την διεύρυνση της επιρροής του στον απλό κόσμο, αλλά και την κινητοποίηση των μαζών στα προτάγματά του.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι είμαστε ενάντια στις συμμαχίες και τις συνεργασίες; Κάθε άλλο. Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες είναι ένας αποφασιστικός δρόμος για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και να αναδειχθεί η κυρίαρχη αντίθεση, το κυρίαρχο σχίσμα σήμερα. Κι αυτό δεν είναι ανάμεσα στις μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, ούτε ανάμεσα στην όποια δεξιά και στη όποια αριστερά. Η κυρίαρχη αντίθεση είναι ανάμεσα στις δυνάμεις που αναδεικνύουν ως πρώτιστο καθήκον το εθνικοαπελευθερωτικό, πατριωτικό, δημοκρατικό σκοπό στις σημερινές συνθήκες, και σ’ εκείνες που έχουν αποδεχθεί το καθεστώς ιμπεριαλιστικής κατοχής της πατρίδας και  παγκόσμιας διακυβέρνησης. Είτε μιλούν εξ’ ονόματος του καπιταλισμού ή του αντικαπιταλισμού.

Για το ΕΠΑΜ οι πολιτικές συνεργασίες και συμμαχίες έχουν νόημα μόνο στον βαθμό, που τόσο στο επίπεδο του κινήματος, όσο και στο επίπεδο της γενικής πολιτικής, προωθούν την  συνείδηση και την πρακτική της ενότητας του λαού μπροστά στο κεντρικό πατριωτικό καθήκον. Αυτό της ανατροπής της κατοχής και της οικοδόμησης μιας νέας δημοκρατικής Ελλάδας. Μόνο η οργάνωση και η ενότητα του λαού μπορεί να θέσει αποτελεσματικά το ζήτημα της εξουσίας.

Και η ενότητα του λαού προσδιορίζεται και αναλύεται από τρεις βασικούς παράγοντες:

Πρώτον στην ενότητα του σκοπού, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και την εγκαθίδρυση μιας αληθινά δημοκρατικής, ανεξάρτητης και κυρίαρχης για τον λαό πολιτείας.

Δεύτερον στην ενότητα της οργάνωσης, που δεν μπορεί παρά να συνθέτει στην υπηρεσία του κοινού σκοπού κάθε κινηματική και πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία.

Και τρίτον στην ενότητα της πολιτικής ηγεσίας, που σημαίνει ότι μπορεί να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από τον κοινό σκοπό, υπερβαίνοντας διαχωρισμούς ιδεολογίας.

Με βάση  τα παραπάνω, και ύστερα από τον συγκερασμό των προτάσεων, που κατατέθηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο και τον προβληματισμό των μελών και των τοπικών οργανώσεων σε αυτή την κατεύθυνση, το Σώμα του 5ου Συνεδρίου του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου αποφάσισε:

  • Η οργανωμένη δουλειά που ξεκίνησε την προηγούμενη περίοδο  στην ανάπτυξη του μετώπου οφείλει να συνεχιστεί και να ενταθεί.  Περισσότερες και καλύτερες τοπικές οργανώσεις πιο κοντά στον λαό σε κάθε χώρο σε κάθε μετερίζι. Το 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, θέτει ως στόχο τον διπλασιασμό των οργανωμένων δυνάμεων του Μετώπου.  Οι τοπικές οργανώσεις οφείλουν να επιδείξουν πολιτική υπευθυνότητα, ν’ αποτελέσουν πεδίο πολιτικής ζύμωσης, ανάπτυξης πολιτισμού και κουλτούρας στην κατεύθυνση του βασικού εθνικοαπελευθερωτικού καθήκοντος.
  • Το 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ δίνει εντολή στο Κεντρικό Όργανο που θα εκλεγεί και σε όλες τις Τοπικές Οργανώσεις του ΕΠΑΜ, να προετοιμαστούν για ενδεχόμενο εκλογικό αιφνιδιασμό.  Ανεξάρτητα από το αν το σώμα των μελών του αποφασίσει να συμμετέχει σε αυτές, ή όχι.
  • Την εξέλιξη και τον εμπλουτισμό της Επιτροπής Προγράμματος και με προσωπικότητες εκτός ΕΠΑΜ και άλλους φορείς. Η προσπάθεια για διαμόρφωση επιτροπής εθνικής σωτηρίας, ή ακόμα και η λογική της σκιώδους κυβέρνησης θα πρέπει να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση μιας εναλλακτικής προβολής της πρότασης διεξόδου του ΕΠΑΜ.
  • Την συγκρότηση και θεμελίωση του συνδικαλιστικού τομέα στους νέους όρους της ιστορικής αναγκαιότητας, και η συνεχής παρέμβαση και δράση στους εργασιακούς χώρους. Δεν νοείται να υπάρχει το ΕΠΑΜ 5 χρόνια και να μην μπορεί να επιτύχει σε ικανοποιητικό βαθμό την συμμετοχή και έκθεση των μελών του στα εργασιακά σωματεία και γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
  • Την στενότερη ενασχόληση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία σήμερα σχετίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις, την παιδεία, την διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, του πολιτισμού, σύμφωνα με τις προτάσεις των τοπικών οργανώσεων. Επομένως όλα τα παραπάνω αντιστοιχούν σε μετερίζια για την ανάπτυξη του πολιτικού λόγου του ΕΠΑΜ, για την ανάδειξη στελεχών.
  • Η αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη μας, πρέπει να αναπτυχθεί και να βαθύνει περισσότερο.  Το 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, δίνει εντολή στο νέο Κεντρικό Όργανο, να δημιουργήσει δίκτυο αλληλεγγύης για τα μέλη και τους φίλους του Μετώπου, αξιοποιώντας το διαθέσιμο παραγωγικό δυναμικό μελών και φίλων.
  • Τον εμπλουτισμό και τον πανελλαδικό συντονισμό του τομέα επικοινωνίας όσον αφορά όλα τα μέσα του ΕΠΑΜ, (ΑΝΑΠΟΔΑ, e-roi, blogs, fecebook)  στην λογική που αποφασίστηκε στο 3ο και 4ο Συνέδριο. Κάθε μέλος του ΕΠΑΜ, κάθε τοπική οργάνωση,  οφείλει να είναι τα αυτιά τα μάτια και η φωνή του Μετώπου, να είναι  εν δυνάμει ανταποκριτής στην ενημέρωση, αξιοποιώντας τα μέσα του Μετώπου στην αφύπνιση του λαού.
  • Διερεύνηση στις δυνατότητες συμβολής για την συγκρότηση ευρύτερου λαϊκού μετώπου ανατροπής, αξιοποιώντας τις προτάσεις για πανελλαδική δράση της τοπικής οργάνωσης Θεσσαλονίκης.

Συναγωνιστές συναγωνίστριες,

Το όργανο που θα εκλεγεί από το Συνέδριο, οφείλει να αξιοποιήσει τις προτάσεις των τοπικών οργανώσεων και των μελών του ΕΠΑΜ, προκειμένου το 5ο Συνέδριο να αποτελέσει τομή, να ανεβάσει τον πήχυ των απαιτήσεων στο επίπεδο των αναγκών όχι του ΕΠΑΜ, αλλά του ίδιου του λαού και των απειλών που τον καταδυναστεύουν. Οφείλει να χαράξει το οργανωτικό και πολιτικό σχέδιο που θα επιτρέψει στο ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε βασικό καταλύτη των εξελίξεων υπέρ του λαού και της πατρίδας μέσα στον επόμενο χρόνο, στην πορεία προς το 6ο Συνέδριό του.

Αθήνα 3 Ιουλίου 2016
Το Σώμα του 5ου Πανελλαδικού Συνεδρίου του ΕΠΑΜ.
Διαβάστε Περισσότερα...>>

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Κείμενο – Παρέμβαση για την Διεθνή Συνάντηση Κορυφής ενός Σχεδίου Β για την Ευρώπη.






Κείμενο – Παρέμβαση με αφορμή την Διεθνή Συνάντηση Κορυφής 
ενός Σχεδίου Β για την Ευρώπη.

Με πρόσχημα τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, την εξαφάνιση του ζουρλομανδύα του νεοφιλελευθερισμού και του ακροδεξιού ήθους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την πολιτική ανυπακοή απέναντι στην ευρωπαϊκή αυθαιρεσία των ευρωπαϊκών πρακτικών και των παράλογων κανόνων και με τελικό στόχο την πλήρη επαναδιαπραγμάτευση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, δημοσιοποιήθηκε  το κείμενο – μανιφέστο του πανευρωπαϊκού κινήματος Σχεδίου Β για την Ευρώπη από τις αρχές Σεπτεμβρίου.  
Ενα μανιφέστο, που υπογραμμίζει την ανάγκη υψηλού επιπέδου προετοιμασίας ενός σχεδίου Β για την Ευρώπη προκειμένου να επιτευχθεί ο εκδημοκρατισμός της και που περιλαμβάνει: «εισαγωγή παράλληλων συστημάτων πληρωμών, παράλληλα νομίσματα,   ψηφιοποίηση των συναλλαγών σε ευρώ, συστήματα ανταλλαγής που βασίζονται στις κοινότητες, έξοδος από το ευρώ και μετατροπή του σε ένα νέο κοινό νόμισμα.»
Αυτό είναι το πλαίσιο της Διεθνούς Συνάντησης Κορυφής του Σχεδίου Β για την Ευρώπη, που θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιανουαρίου 2016 στο Παρίσι.
Επί της ουσίας, πρόκειται για ένα πλήρως αποπροσανατολιστικό εγχείρημα με συγκεκριμένους στόχους και ατζέντα, που φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο μιας νέας 5ης φάλαγγας απέναντι στην αντίσταση των λαών της Ευρώπης και την διεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Πρόκειται για την διεθνή συνάντηση των ευρωλάγνων αριστερών, που με πρόσχημα τον υποτιθέμενο  εκδημοκρατισμό της Ευρώπης και το τέλος της λιτότητας, δεν διστάζουν να υιοθετήσουν και να θέσουν σε λειτουργία την πιο σκοτεινή φαντασίωση των μεγάλων διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων. Την εισαγωγή διπλών νομισμάτων που θα επιτρέψει περαιτέρω, την απρόσκοπτη και βίαιη συναλλαγματική υποτίμηση, παράλληλα βέβαια με την εσωτερική υποτίμηση και το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στις χώρες που εφαρμόζουν προγράμμτα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και στις χώρες της ευρωζώνης που οι οικονομίες τους αδυνατούν να ανακάμψουν.
Είναι πραγματικά η πιο ενδεδειγμένη οδός, για να καταρρεύσουν οι οικονομίες της ευρωζώνης και υπό καθεστώς ανοιχτών συνόρων, αποεθνοποιημένων κρατών, χωρίς εθνικά δίκαια και κοινοβούλια, να μετατραπούν οι χώρες της Ευρώπης σε εύφορο έδαφος για την ασύστολη και χωρίς όρια αδίστακτη χρεοκοπία, καθώς και στην διακυβέρνησή της από υπερεθνικούς και υπερκρατικούς μηχανισμούς. Με άλλα λόγια η λογική της αποικιοκρατίας με νέους όρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εμείς στην Ελλάδα με την κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, βιώσαμε από πρώτο χέρι ό,τι επιχειρείται να πραγματοποιήσει για τους λαούς της Ευρώπης το Σχέδιο Β για την Ευρώπη. Η ελληνική κοινωνία εναπόθεσε την ελπίδα και τις τύχες της, στους ριζοσπάστες και προοδευτικούς αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα η κοινωνία μας, βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση από την αρχή της κρίσης, αφού δείχνει να μην μπορεί να αντιδράσει τουλάχιστον προς το παρόν, στην ολοκληρωτική μετάλλαξη της υποσχόμενης αριστεράς, και τη συνέχεια της κατοχικής πραγματικότητας στην χώρα.
Το Σχέδιο Β για την Ευρώπη, αναλαμβάνει να παίξει τον ίδιο ρόλο. Να αποπροσανατολίσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ελκύοντας την υποστήριξή τους και αναχαιτίζοντας τις αντιστάσεις που οικοδομούνται μέρα με την μέρα στην πάλη των λαών για την ελευθερία τους. Αποτελεί τον πιο ύπουλο εχθρό, γιατί απηχεί στο όνομα της αριστεράς τον ανθρωπισμό, την διανόηση και την πρόοδο, αλλά εκπροσωπεί και ταυτίζεται με τις μεθοδεύσεις των διεθνών  κερδοσκόπων, αφού ενσωματώνει τις επιδιώξεις τους στο δικό της πολιτικό πρόγραμμα.
Στο ΕΠΑΜ, γνωρίζουμε ό,τι ο μόνος τρόπος για να ανακτήσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και να θεμελιώσουν την δημοκρατία στον τόπο τους, είναι η άμεση αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ζώνη του ευρώ. Είναι η μη ανγνώριση και η διαγραφή του χρέους, ως παράνομου, ληστρικού, και επαχθούς. Είναι η υιοθέτηση εθνικού – κρατικού νομίσματος για την άσκηση ανεξάρτητης δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής.
Στο ΕΠΑΜ γνωρίζουμε, ότι κάθε σχέδιο όπως κι αν αυτό λέγεται που επιχειρεί μέσα στην μέγγενη του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εμφανιστεί υπέρ των λαών της ελευθερίας και της Δημοκρατίας, δουλεύει είτε για τον φασισμό του νεοφιλελευθερισμού και του 4ου Ράιχ, είτε για την Ευρώπη των κερδοσκόπων και των αγορών και την λογική της νέας τραπεζικής ολιγαρχίας.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε με εθνικοαπελευθερωτικά προτάγματα, για την Ευρώπη των ελεύθερων λαών και εθνών, της αυτοδιάθεσης, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, με όχημα τον κάθε ξεχωριστό πολιτισμό και παράδοση και απέραντο σεβασμό στους αγώνες που δόθηκαν σε κάθε ιστορική στιγμή, για την απαγκίστρωση από κάθε είδους τυραννία.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΑΜ
Αθήνα 23 Ιανουαρίου 2016
Διαβάστε Περισσότερα...>>

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Nous sommes tous Français.....




Η σούπα του διαβόλου που παρασκεύασε η Νέα Ταξη της Δύσης βράζει. Στην χώρα που συνεγράφησαν "Τα άνθη του κακού" πληρώνονται τα επιτίμια της συμμετοχής στην παρασκευή της σούπας. Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμη είμαστε σε πόλεμο. Τα υπόλοιπα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Όταν εμείς τους λέγαμε για εισαγόμενους τζιχαντιστές ανάμεσα στους δύσμοιρους πρόσφυγες αυτοί παζάρευαν. Τώρα πληρώνουν. Έτσι είναι αυτά.
Η Ευρώπη πρέπει να συγκαλέσει διάσκεψη του ΟΗΕ, και να συντρίψει το Ισλαμικό κράτος κατ'αρχήν. Μετά θα πρέπει να πουν σε Σαουδάραβες, Καταριανούς και λοιπούς ουαχαμπίτες και σαλαφιστές να μαζευτούν γιατί τους περιμένει μάχαιρα.
Αφού αποκατασταθεί η ειρήνη πρέπει να επαναπατριστούν οι πρόσφυγες με ταχείες διαδικασίες.
Ο ελιγμός της πληθυσμιακής πλημμυρίδας που έθεσε σε κίνηση η Δύση για πολλούς και διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων φτηνά μεροκάματα ανασφάλιστης εργασίας για να επανέλθει η παραγωγική βάση στην Ευρώπη απέτυχε παταγωδώς. Έθεσε σε κίνηση μετακίνηση λαών ανάλογη με αυτή που διέλυσε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και υπέθαλψε την έναρξη του μεγαλύτερου θρησκευτικού πολέμου όλων των εποχών.


Διαβάστε Περισσότερα...>>

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ - ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΑΠΟ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ, ΝΥΝ ΠτΔ.




Ο Προκόπης Παυλόπουλος μιλάει στη ραδιοφωνική εκπομπή «Ανεμολόγιο» του Κωνσταντίνου Λαβίθη στον ΣΚΑΪ, στις 24 Φεβρουαρίου 2012, και παραδέχεται πως υπάρχει συνταγματική εκτροπή. Ο κ. Παυλόπουλος δηλώνει ότι στηρίζει την παραβίαση του Συντάγματος για να το υπερασπιστεί. 



Τα ανωτέρω είναι σχόλια κάτω από το video στην ιστοσελίδα του youtube. 


Επίσης ακούσαμε να λέει πως αν δεν είχανε αποδεχθεί αυτό (την κατάλυση δηλαδή του Συντάγματος) θα γινόταν κοινωνική έκρηξη. 

Δεν μας λέει βεβαίως τι φοβάται ο ίδιος από μια κοινωνική έκρηξη και "έτρεξε" να την προλάβει, αν ο ίδιος είναι ΟΚ απέναντι στην κοινωνία. 

Κοινωνική έκρηξη λοιπόν, μάλιστα, από ποιους; Μα από τον ίδιο τον Λαό φυσικά. Δηλαδή τον ιδιοκτήτη του Συντάγματος. Μια και αυτός είναι ο κυρίαρχος και μπορεί να προβεί ακόμα και σε κοινωνική έκρηξη και ότι άλλο νομίζει σωστό προκειμένου να υπερασπίσει την ΜΗ κατάλυση του Συντάγματος.


'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.


Καθώς ο Λαός δεν τρελάθηκε ξαφνικά να θέλει να εκρήγνυται αλλά η κατάλυση και οι παραβιάσεις του Συντάγματος γίνονται μέσω σωρείας πράξεων που λαμβάνουν χώρα επαναλαμβανόμενες σε ένα μεγάλο διάστημα και μάλιστα ικανά μεγάλο διάστημα, τέτοιο που να δίνει χρόνο στο Πολίτη να συνειδητοποιήσει και την παραβίαση και την κατάλυση. Τότε αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι κάποιοι κυβερνώντες δεν το σέβονται. 

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία


Ο δε νυν  ΠτΔ και οι συν αυτω κατέλυαν το Σύνταγμα χρησιμοποιώντας και Βία όταν ειρηνικά οι Πολίτες έβγαιναν στις Πλατείες να διαδηλώσουν και να διατρανώσουν την αντίθεση τους με αυτή την κατάλυση και παραβίαση.




Αν η φυσική αλλά και η πρέπουσα / αρμόζουσα εξέλιξη λάβει χώρα, τώρα όλοι γνωρίζουμε ποιος έχει την Ηθική Υπεροχή και ποιοι είναι εκείνοι που θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Διαβάστε Περισσότερα...>>

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Μνημόνιο ΙΙΙ - Ελληνικά Φάρμακα - Τώρα όλοι γνωρίζουν... και για αυτό.






Τι ζητούν οι δανειστές με το Μνημόνιο ΙΙΙ και γιατί αυτό έχει επιπτώσεις στους ασθενείς, τα Ταμεία και την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Γιατί οι βουλευτές δεν πρέπει να ψηφίσουν την διάταξη.
Διαβάστε Περισσότερα...>>

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

O Παναγιώτης Γεννηματάς στηρίζει το ΕΠΑΜ (VIDEO).


Σχόλιο: Θερμές και ειλικρινείς δηλώσεις στήριξης, από τον Παναγιώτη Γεννηματά που αφορούν την μετωπική ενότητα του λαού σε ένα Εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα. Άλλη μία προσωπικότητα που σπάει την σιωπή και κάνει το κρίσιμο βήμα προς τα εμπρός. Ένα βήμα που απαιτείται να γίνει από τον κάθε αγωνιστή, πατριώτη και δημοκράτη. Φυσικά βρίσκεται και αυτός όπως και ο Δ. Καζάκης στην μαύρη λίστα της εντεταλμένης δημοσιογραφίας.

Ο Παναγιώτης Γεννηματάς, πρώην Αντιπρόεδρος για 7 χρόνια και νυν Επίτιμος Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, στηρίζει το ΕΠΑΜ και την πρότασή του για μετάβαση σε Εθνικό Νόμισμα.
Διαβάστε Περισσότερα...>>

Στο χέρι σου είναι να τους σταματήσεις! Το τηλεοπτικό 10λεπτο

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕΠ. 2015

Το τηλεοπτικό δεκάλεπτο σποτ του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου. Οι θέσεις και τα προτάγματα του...



Διαβάστε Περισσότερα...>>

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Αναπόδραστη (*) η Δραχμή, του Κώστα Κόλμερ



Ο δημοσιογράφος Κώστας Κόλμερ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της οικείας Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Έκαμε μεταπτυχιακές οικονομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες. Εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες "Ναυτεμπορική", "Μεσημβρινή", "Χρήμα", "Εστία", "Τα Νέα", "Μακεδονία" και "Βραδυνή". Στις τέσσερις τελευταίες εγκαινίασε οικονομική στήλη. Διετέλεσε επί σειράν ετών αρθρογράφος στα περιοδικά "Οικονομικός Ταχυδρόμος" και "Επίκεντρα". Αρθρογράφησε στο "Παρόν" επί εθνικών θεμάτων και στην "Νέα Πολιτική" του εκδοτικού οίκου "Παπαζήση". Σήμερα γράφει στα "Επίκαιρα" του εκδοτικού οργανισμού Λιβάνη. Το 1979 έγινε παραγωγός και παρουσιαστής στην ΕΡΤ του προγράμματος "Είσαι στην ΕΟΚ. Μάθε για την ΕΟΚ". Το 1982 υπήρξε ραδιοφωνικός σχολιαστής στον ΑΝΤ1 και το 1995 καθιέρωσε για πρώτη φορά εν Ελλάδι οικονομική εκπομπή στο Κανάλι 5. Σήμερα σχολιάζει την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην εκπομπή "Τομές" του High ΤV κάθε δεύτερη Πέμπτη. Ως συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Ενημερώσεως (ΚΠΕΕ) πρωτοστάτησε στην αφύπνιση του καλώς εννοουμένου "οικονομικού φιλελευθερισμού" στην χώρα μας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και της Ενώσεως Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Εκπροσωπεί εν Ελλάδι την ελβετική οικονομική εφημερίδα "HandelsΖeitung" και προβάλλει την χώρα μας με ένα ετήσιο αφιέρωμα αδιαλείπτως απ' το 1976.

Αναπόδραστη (*)  η Δραχμή

«Ουδείς ημπορεί να είναι βέβαιος»(για την τρίτη προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδος).
καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, στο ZDF 16.8.15

Πράγματι, η τρίτη διασωστική συμφωνία που πέρασε από την Ελληνική βουλή στις 14.8.15 περιβάλλεται από εξαιρετικά απαισιόδοξες αμφιβολίες. Όχι τόσον εξ αιτίας της πολιτικής αβεβαιότητος που προκάλεσε  η πτώση της κοινοβουλευτικής ισχύος του ΣΥΡΙΖΑ κάτω των 120 εδρών, όσον λόγω των αντιφάσεων και ανεπαρκειών του τρίτου διασωστικού πακέτου ,που συνεφώνησε ο κ.Τσίπρας με τους 4 «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, μεταξύ των οποίων και το ΔΝΤ, που δεν αποτελεί «θεσμόν» της Ε.Ε. αλλ’ αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
Η νέα συμφωνία με τους πιστωτές προβλέπει:

1. Αύξησι  12% του φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων από 26% εις 29% και της προεισπράξεως μέχρις 100%, από 55%.

(*) Αναπόδραστος = αναπόφευκτος.
 --------------------------------------------------------------------------

2. Επιβάρυνσι του ΦΠΑ με συντελεστή 23% από 13% εις πολλά νέα αγαθά και υπηρεσίες, ως πχ. τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων.

3. Περικοπή των επιδοτήσεων αγροτικών προϊόντων και των εισοδηματικών ενισχύσεων των λαϊκών τάξεων, περιλαμβανομένης και νέας μειώσεως μισθών και συντάξεων, που αντιβαίνει στις διεθνείς συμβάσεις της χώρας.

4. Εξαναγκασμό  πώλησης της δημοσίας περιουσίας έως 50 δις. ευρώ με περαιτέρω εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Άμεση εκχώρηση 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην Γερμανική εταιρία ΦΡΑΠΟΡΤ

 5. Έκτισι (bail in) από 1.1.2016 των αποταμιευτών στην διάσωση των Τραπεζών με διαγραφή μέρους ή όλου των καταθέσεων.

6. Ανακεφαλαίωση των Τραπεζών με 10 δις. ευρώ εις βάρος του Έλληνος φορολογουμένου και όχι της ΕΚΤ, η οποία  επέβαλε παρατύπως τους ελέγχους κεφαλαίων και προεκάλεσε ανησυχία στο αποταμιευτικό κοινό, με αποτέλεσμα την μαζική απόσυρση  καταθέσεων.

7. Επαύξησι του φόρου χωρητικότητος της Ελληνικής ναυτιλίας που είναι κάρφος στον οφθαλμό των Γερμανών εφοπλιστών.

8. Φορολογική αφαίμαξη 5,3 δις. ευρώ την προσεχή 2ετία από τους ιδιοκτήτες ακινήτων , περιλαμβανομένων των ορφανοτροφείων .
Το μνημόνιο της αριστεράς « για πρώτη φορά» με ξένο δανεισμό πάσχει από σοβαρές αντιφάσεις όπως και τα δύο προηγούμενα αριστεροδέξια: Απαιτεί «προαπαιτούμενα» (up front actions) που δεν στηρίζονται στην οικονομική πραγματικότητα και  αυτοαναιρούνται
Αντιφάσεις.

Η «Τραπεζική αργία» που εκηρύχθη στις 29 Ιουνίου 2015 και διαρκεί ουσιαστικώς άνευ διακοπής έκτοτε , έχει εξαρθρώσει την Ελληνική αγορά. Επιταγές δεν εισπράττονται και εντολές πληρωμής δεν εκτελούνται. Οπότε ο παραγωγικός ιστός (το ιδιωτικό εισόδημα) αδυνατεί να ικανοποιήσει  το παράσιτον κράτος, με φόρους.
Η διατήρηση των περιορισμών εξαγωγής κεφαλαίων (capital controls ) εις το μεσοπρόθεσμο …διηνεκές , σημαίνει απαγόρευση αναλήψεως μετρητών και παρεμπόδισιν εισαγωγών και εξαγωγών  αγαθών και υπηρεσιών . Συνεπιφέρει  βραχυπροθέσμως ελλείψεις εισαγομένων πρώτων υλών , φαρμάκων  ,ανταλλακτικών κλπ .Η επακόλουθος κάμψι του εθνικού τζίρου (εισοδήματος) - πολύ περισσότερον του 2,5% της αναμενομένης επισήμως εφέτος- ματαιώνει τις προβλέψεις έστω και μικράς μειώσεως του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού , οι ανάγκες του οποίου διά νέον δανεισμό θα υπερβούν κατά πολύ το «σταγονόμετρο» των νέων πιστώσεων του ESM .Εξ ού και νέον χρηματοδοτικό κενόν αναμένεται εντός συντόμου χρόνου.
Η αδυναμία ρεαλιστικής αξιολογήσεως ( non comprehensive assessment) των κεφαλαιακών αναγκών των Ελληνικών Τραπεζών , υπό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης δεν επιτρέπει την έστω και στοιχειώδη  χρηματοδότηση κεφαλαίου κινήσεως των Ελληνικών επιχειρήσεων , οι οποίες «αγωνίζονται να επιβιώσουν» (Μπλούμπεργκ 14.8.15)
Άνευ  κεφαλαιακής επαρκείας , οι εμπορικές Τράπεζες αδυνατούν να παίξουν τον ρόλο των στην ανακύκλωσι του χρήματος. Ως εκ τούτου τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται , επιτείνοντας την Τραπεζική κρίσιν.
Η αξιολόγησι της ποιότητος του ενεργητικού των Τραπεζών στα τέλη τέλους του έτους κι όχι αμέσως επιταχύνει τον επιθανάτιο ρόγχο του πιστωτικού συστήματος που διατηρείται εν ζωή  με την ιδιωτική ρευστότητα καθώς το ΕLA άρχισε να περικόπτεται.
Η αληθώς εκπλήσσουσα  αυτονόμηση τα αγοράς υποβαθμίζει την σημασία των εμπορικών Τραπεζών και της Τραπέζης της Ελλάδος αλλά κι’ αυτή η επάρκεια ρευστών κάποια στιγμή εξαντλείται.
Η δοκιμή αντοχής (stress test) των Τραπεζών είναι εισέτι επισφαλής και στηρίζεται στις έκνομες αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις των Τραπεζών.
Το σύνολο της θεραπείας του τρίτου μνημονίου δεν ανταποκρίνεται στις αδυναμίες του ασθενούς: Συρρίκνωση της μεταποιήσεως , κάμψη της αγοραστικής δυνάμεως , επιδείνωση του επιχειρηματικού κλίματος και ραγδαία υποχώρηση των αξιών  της ιδιωτικής και δημοσίας περιουσίας έως και 60%.
Επιπροσθέτως διαπιστούται και η ανεπάρκεια  των λεγομένων «θετικών μέτρων».

Αναποτελεσματικότης

Τα «μέτρα» στηρίξεως της οικονομίας του πρώτου αριστερού μνημονίου κρίνονται ως ανεπαρκή. Ο νέος δανεισμός των 86 δις. ευρώ δεν αφορά επενδύσεις στον παραγωγικό τομέα αλλά μάλλον λογιστικές εγγραφές μεταξύ των 17 κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, με καταληκτικόν οφειλέτη τον Έλληνα  φορολογούμενον.
Όσο και αν είναι μακρά η περίοδος εξυπηρετήσεως του νέου δημοσίου χρέους ( 30ετής), η αύξηση του ΔΧ συνολικώς στα 406 δις. ευρώ απαιτεί πρόσθετα πρωτογενή πλεονάσματα στο μέλλον που αδυνατεί να παραγάγει η καταρρέουσα Ελληνική οικονομία.
 Η ανάγκη δραστικής μειώσεως του ΔΧ εις διατηρήσιμα επίπεδα προσκόπτει στις Γερμανικές αντιρρήσεις . Η αποστασιοποίηση του ΔΝΤ από την νέα εγγύηση (bailout) αποκαλύπτει εσωτερικές έριδες μεταξύ των πιστωτών που δεν περιορίζονται μόνο στους εξωθεσμικούς παράγοντες αλλά περιλαμβάνουν και ενδογενείς ως η Γαλλία.
Το μέλλον της συμφωνίας δεν εμφανίζεται ευοίωνο ακόμη και αν οι Γερμανοί βουλευτές τελικώς την υποστηρίξουν. «Οιαδήποτε επιτυχία μόνον εξαγοράζει την αποδοχή νέων προβλημάτων» κατά τον Χένρυ Κίζινγκερ. Ήδη , η  καγκελάριος Α.Μέρκελ βάλλεται από την συντηρητική παράταξη της κυβερνήσεως συνασπισμού.
Αλλ’ η κυριοτέρα αδυναμία της νέας συμφωνίας συνίσταται πρωτίστως στο ό,τι στερείται εναλλακτικής σχεδίου εις περίπτωσιν αποτυχίας. Η κυβέρνηση δεν προετοιμάζεται διά την διαχείριση της νέας  ανθρωπιστικής κρίσεως που προκαλεί η Ανεργία παρά μόνο για εκλογές διατηρήσεως της εξουσίας υπό του… «χαρισματικού» κ. Αλέξη  Τσίπρα.
Κατά την ΓΕΣΕΕ , την περασμένη 5ετία των  αριστεροδέξιων μνημονίων , εχάθησαν 500.000 θέσεις πλήρους απασχολήσεως (Π.Α). Τον παρελθόντα  Ιούλιον απωλέσθησαν 16.658 θέσεις Π.Α. λόγω των ελέγχων κεφαλαίων και τον Αύγουστο χιλιάδες επιχειρήσεις έστειλαν το προσωπικό των εις υποχρεωτικήν άδεια.
Η προσεχής περίοδος ασφαλώς δεν θα είναι καλυτέρα της προηγουμένης , εκτός εάν  η αριστερά διαχείριση «κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει την Ελλάδα», όπως ο Μάριο Ντράγκι προ τριετίας , διά να σώσει το… ευρώ. (ΣΣ: Ποσοτική χαλάρωσι κατά παράβασι τα συνθήκης του Μααστρίχτ).  Εν προκειμένω χρειάζεται υπέρβαση των εσκαμμένων εν Ελλάδι.

                             Η  επάρκεια χρήματος.

 Όταν το 2002 η Ελλάς υιοθέτησε το «κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα», το ευρώ , στην γειτονική Αλβανία  η δραχμή ανταλλάσσετο με επτά λεκ. Σήμερα, το ευρώ με 1,4 λεκ! Τι δηλοί ο μύθος;
-Ό, τι η δραχμή ήταν και είναι ισχυροτέρα του ευρώ, τουλάχιστον  στα Βαλκάνια. Βεβαίως, η δραχμή δεν υπάρχει σήμερα αλλά και το ευρώ δοκιμάζεται στο 1,10 ανά δολάριο και μάλιστα παρά το ό, τι το πετρέλαιον ευρίσκεται στα χαμηλά 40 $ το βαρέλιον αντί 90.
Εάν η χώρα αντί του ευρώ έμενε στην δραχμή την περασμένη  12ετία , όχι μόνον δεν θα είχε απωλέσει τεράστιο εθνικό κεφάλαιον (600 δις.ευρώ σε μετοχές και ακίνητα κατά την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 16.8.2015) αλλά θα είχε επαρκή ρευστότητα διά να κινήσει την οικονομία της. Κατά πάσαν  δέ πιθανότητα θα ήταν σήμερα εις πολύ καλυτέραν οικονομική κατάσταση και πάντως δεν θα επεβαρύνετο με δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες που το μετατρέψιμον ευρώ προσήλκυσε στην χώρα μας.  (ΣΣ: Η ισχύς του Αλβανικού νομίσματος αυτό ακριβώς φανερώνει: την εκροή ευρώ από την δανειζομένη βαρέως Ελλάδα στην πλήρως απασχολημένη Αλβανία).
Τα άμεσα οφέλη από την διατήρηση της δραχμής θα ήσαν η μείωση της φορολογίας (10% στην Βουλγαρία), η ενίσχυση των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων (3 τρις. παλαιές δρχ.) και η άνετη  ρευστότης , η οποία είναι άσχετος με την συνολική προσφορά χρήματος, που επικαλούνται η πολέμιοι της δραχμής διά να σκεπάσουν την αποτυχία του ευρώ.
Εν όψει της βεβαίας αστοχίας και της τρίτης διασωστικής συμφωνίας , η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική καθίσταται αναπόδραστος.

Αναπόσπαστος.
  
 Η ανυποχώρητος επάνοδος στην δραχμή, μαζί με σοβαρά διαρθρωτικά μέτρα περιορισμού της κρατικής σπατάλης και διαφθοράς (ΣΣ: ούτε ένας επίορκος Δ.Υ. δεν απολύεται με το τρίτο μνημόνιο) είναι τόσον αναπόστατος διά την επομένη σοβαρά κυβέρνησιν , όσον η λύτρωσις από το αναπόσβεστο δημόσιον χρέος. Το χρέος εις ευρώ βαρύνει την Ελλάδα ενώ εις δραχμάς την Ευρωζώνη. Ειδικώτερον:
Η επανεθνικοποίησι της νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής δημιουργεί ανοδικό σπείρωμα του τζίρου των επιχειρήσεων και συνεπώς ,των υγιών δημοσίων εσόδων.
 Η δραστική μείωσι της φορολογίας και η πλήρης απελευθέρωσι τα αγοράς από τα συνδικαλιστικά δεσμά ενισχύει τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Η  Νομισματική Επιτροπή ελέγχει τις απερίσκεπτες Τραπεζικές πιστώσεις και ουδείς λαθρέμπορος επιτρέπεται να εξαγάγει πολύτιμα κεφάλαια για την αγορά λχ. αχρήστων ποδοσφαιριστών.
 Η εξυπηρέτησι του εγχωρίου δανεισμού μεγάλων δημοσίων έργων  γίνεται με λαχειοφόρα αναπτυξιακά δάνεια όπως επί Ζολώτα.
Η χρηματοδότησι  της παραγωγής, με στοχευμένες παρεμβάσεις προκαλεί αναθάρρυνσι της οικοδομικής δραστηριότητος, των εξαγωγών, της ναυτιλίας και του τουρισμού, χωρίς πληθωριστικές πιέσεις – ακριβώς το αντίθετο από τα υφεσιακά μέτρα της νέας συμφωνίας, που εψήφισαν 222 «αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού» …εναντίον του!

Καταστρεπτική συμφωνία

 Οι ξένες αγορές και το Χρηματιστήριο Αθηνών  παντελώς  αδιαφόρησαν για την συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ! Δικαίως, διότι δεν επίστευσαν εις αυτήν. Οι μετοχικές αξίες των 4 «συστημικών» Τραπεζών εκμηδενίσθησαν και οι κάτοχοι των ομολόγων  έχασαν τα χρήματα που έβαλαν εξαναγκαστικώς με την προηγουμένη (κίβδηλο) ανακεφαλαίωσι.
Εννενήντα  «φάντ μάνατζερς» εδήλωσαν στο Ρώητερς ότι το νέο «μπέηλαουτ» της Ελλάδος ουδόλως επηρέασε τις διεθνείς αγορές «ούτε βελτίωσε κάπως το αίσθημα της αγοράς για την συμφωνία»!
  -Ποίαν άλλη απόδειξη χρειαζόμεθα διά να αναζητήσωμεν ευθύνες διά την καταστροφή του Ελληνικού πλούτου υπό του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ και των εγχωρίων «Κουϊσλινγκ»;
Μία νέα κυβέρνησι της Ελλάδος πρέπει να προχωρήσει, με πλήρη επανεκτίμησι της καταστάσεως και στην απόδοση ευθυνών, για την πλήρη υποταγή της χώρας στους ξένους πιστωτές .Τώρα που γνωρίζομε τις τεράστιες αντοχές της οικονομίας μας κατόπιν 6 εβδομάδων κλεισίματος των Τραπεζών και των κεφαλαιακών ελέγχων που εις οιανδήποτε άλλη χώρα θα είχαν κατεβάσει τα τάνκς δια την επιβολή της τάξεως, η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα είναι απολύτως εφικτή και ακίνδυνος.
Ουδέν δικαιολογεί την εμμονή στο ευρώ παρ’εκτός η δολία προαίρεση καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας , όπως και κατά τον δεύτερον παγκόσμιο πόλεμον.
 Η Φυσική διδάσκει ότι η διενέργεια ενός νέου πειράματος χρειάζεται νέα συστατικά (δραχμή) διά να επιφέρει το ποθητό  αποτέλεσμα (την ανάπτυξη) εν αντιθέσει με την εξαετή ύφεσι του ευρώ.


Κώστας Κόλμερ 
Διαβάστε Περισσότερα...>>